Πώς δοκιμάζουν κρασί οι άνθρωποι που δεν πίνουν ποτέ;

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που σπάνια συζητιέται στους κύκλους του κρασιού: εκείνοι που… δεν πίνουν ποτέ. Είτε για λόγους υγείας, είτε προσωπικής επιλογής, είτε απλώς επειδή δεν τους αρέσει η αίσθηση του αλκοόλ, παραμένουν έξω από την οινική εμπειρία. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτοί οι άνθρωποι βρεθούν σε μια γευσιγνωσία; Πώς μπορούν να «δοκιμάσουν» χωρίς να πιουν;

Η γεύση αρχίζει πριν το ποτήρι αγγίξει τα χείλη

Η δοκιμή κρασιού δεν αφορά μόνο την κατάποση. Οι επαγγελματίες γευσιγνώστες, οι sommelier, ακόμα και οι οινολόγοι, βασίζονται συχνά περισσότερο στη μύτη παρά στη γλώσσα. Το κρασί, πριν καν γευτείς, «μιλάει» μέσα από τα αρώματά του.Όσοι δεν πίνουν μπορούν να συμμετέχουν πλήρως σε αυτή την πρώτη φάση: παρατηρούν το χρώμα, την πυκνότητα, τις αποχρώσεις του κρασιού στο φως. Έπειτα, με μια απλή κίνηση του ποτηριού, αφήνουν τα αρώματα να «ανοίξουν».Κάθε άρωμα είναι μια ιστορία: λεμόνι, ροδάκινο, βανίλια, χώμα μετά τη βροχή. Το κρασί μπορεί να πει πολλά, ακόμα κι αν δεν το πιεις ποτέ.

Η τεχνική της “αναπνοής”

Πολλοί που δεν πίνουν χρησιμοποιούν μια μέθοδο που θυμίζει δοκιμή χωρίς ρίσκο: βρέχουν ελαφρά τα χείλη ή κρατούν μια μικρή γουλιά στο στόμα και την αποβάλλουν χωρίς να την καταπιούν. Έτσι, νιώθουν τη θερμοκρασία, τη δομή και την υφή του κρασιού, χωρίς να καταναλώσουν αλκοόλ.Ορισμένοι επαγγελματίες γευσιγνώστες κάνουν ακριβώς αυτό καθημερινά, όταν πρέπει να δοκιμάσουν δεκάδες κρασιά σε μια εκδήλωση. Ο στόχος δεν είναι η κατανάλωση, αλλά η παρατήρηση.

Η γευσιγνωσία ως πολιτιστική εμπειρία

Για κάποιον που δεν πίνει, η συμμετοχή σε μια οινική εμπειρία μπορεί να είναι βαθιά πολιτιστική όπως να ακούς μια συναυλία χωρίς να είσαι μουσικός. Το κρασί είναι φορέας τόπου, ιστορίας, και ανθρώπων.Μπορείς να μάθεις για τη γη που το γέννησε, για την ποικιλία του σταφυλιού, για το χέρι που το φρόντισε στο οινοποιείο. Μπορείς να κατανοήσεις την κουλτούρα πίσω από κάθε ποτήρι χωρίς να το πιεις.

Οι εναλλακτικές για όσους δεν πίνουν

Τα τελευταία χρόνια, η βιομηχανία κρασιού αγκαλιάζει και όσους απέχουν από το αλκοόλ. Εμφανίζονται συνεχώς «alcohol-free wines», δηλαδή κρασιά χωρίς αλκοόλ, που προσφέρουν σχεδόν την ίδια αρωματική εμπειρία χωρίς τις επιπτώσεις της κατανάλωσης.Αν και οι παραδοσιακοί οινόφιλοι τα αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη, αυτά τα κρασιά ανοίγουν τον δρόμο για μια νέα ομάδα γευσιγνωστών: εκείνους που θέλουν να συμμετέχουν, να μυρίσουν, να εξερευνήσουν χωρίς να πιουν.

Το κρασί ως συναίσθημα, όχι μόνο ως ποτό

Τελικά, η ουσία της γευσιγνωσίας δεν είναι η μέθη, αλλά η κατανόηση. Είναι η στιγμή που ο ουρανίσκος και η μνήμη συνεργάζονται για να δημιουργήσουν συναίσθημα.Κι αυτό, οι άνθρωποι που δεν πίνουν, μπορούν να το βιώσουν εξίσου μέσα από τις αισθήσεις, την παρατήρηση και τη φαντασία τους.Το κρασί δεν χρειάζεται να το πιεις για να το καταλάβεις· αρκεί να το αφήσεις να σου μιλήσει.