Όταν η ελληνική κουζίνα φοράει τα πεντανόστιμα της – λέγεται Cinapos

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν ακούω "Cinapos", σκέφτομαι δύο πράγματα: 1) τα φοιτητικά μου χρόνια στο γνωστό "Στάβλο" του Θησείου, και 2) το νέο εστιατόριο του Πάνου Ιωαννίδη στον ίδιο χώρο, που —ας είμαστε ειλικρινείς— είναι ό,τι πιο γευστικά ελληνικό έχω δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό.

Βρέθηκα λοιπόν ένα βράδυ στο εσωτερικό του Cinapos, παρέα με τις Ελληνίδες του Κρασιού, γύρω από την επιβλητική ελιά μιάς άλλης εποχής σαν σκηνικό θεατρικής παράστασης με πρωταγωνιστή… τον μουσακά. Απαλή μπεσαμέλ, σωστά μαγειρεμένα κολοκυθάκια, πατάτες και θεϊκή μελιτζάνα, και ένας κιμάς που μοσχοβολούσε σπίτι. Ήπια μια γουλιά Refosco από το Κτήμα Μερκούρη και βρέθηκα στους επτά ουρανούς.

Τα ντολμαδάκια; Τυλιγμένα σαν χειροποίητα δώρα, πεντανόστιμα! Η αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα; Ολόσωστη, καπνιστή, λεμονάτη και σκορδάτη όσο πρέπει. Και το αρνάκι στη γάστρα… αν υπήρχε Oscar φαγητού, το είχε κερδίσει!

Και η λίστα κρασιών; Super. Επιλογές από την μία άκρη της Ελλάδας εως την άλλη για όλα τα βαλάντια και όλα τα γούστα, διαφορετική και αντιπροσωπευτική, τίμια τιμολογημένη.

Το προσωπικό ευγενέστατο και φιλικό, γεμάτο γνώσεις και πάντα με τη σωστή πρόταση στο σωστό timing (λες και διάβαζαν τη σκέψη μου).

Το Cinapos δεν είναι απλώς εστιατόριο. Είναι εμπειρία. Είναι εκείνο το μέρος που τρως, πίνεις και σκέφτεσαι: αν είναι να γίνω γραφική για ένα μαγαζί, ας είναι για το Cinapos.

Θα ξαναπάω; Όποτε μπορώ, αν γινόταν και κάθε μέρα!

Cheers (με Μοσχοφίλερο στο ποτήρι και ντολμαδάκι στο πιρούνι).

ΕΜ